İlk önce Kahraman Bey'den randevu aldık. Ve 12 Mayısta niyeyse ilk kez kararsız kalıp da limitli annelik teminatı seçerek yenilediğimiz(tamamiyle salaklık) sağlık sigortamı eski vip haline çevirmeye çalıştık, tabi dürüst olduğumuzdan reddedildik. Böylece 4 yıldır rahat bir hamilelik geçireyim diye limitsiz yaptırdığım sağlık sigortasının annelik teminatını ilk kez kullanacağım ve malesef artık yetmeyeceği muhakkak bir şekilde limitli.
Kendisi de sıkıntılı bir hamilelik geçirmiş olan Tuğba'dan aldığım direktifler doğrultusunda tüm hızlı/panik/atak/fevri hareketlerimi kontrol altına alabilmeyi, içimdeki tezcanlıyı yatıştırmak suretiyle, içimdeki bakla kadar canı korumayı hedefler sınırlar çizdim kendime...
Hiç izlemediğim bir dizi seçtim(Behzat Ç) yaklaşık 40 bölümlük. Ardı ardına ekleyip uzandığım yerden izledim, günlerce. Akbulut bu esnada çok sıkıldı eminim. Şimdi günler sonra bunu içimdeki korkuları uyuşturmak için yaptığımı itiraf etmem lazım. Tertemiz ifade edersek: geçirebileceğim ve beni yatağa mahkum edecek erken bir kanamadan, yatağa mahkum olmam halinde benimle kimin ilgileneceğinden, biri 78 diğeri 73 yaşında olan ebeveynlerimin sağlık durumundan, yatmak zorunda kalırsam karışacak işlerden, gene hüsrana uğramaktan, sıkıntılı bir bebek sahibi olmaktan, vb neler nelerden korkuyordum, 10 tanenin altına düşürdüğüm ama hala bırakamadığım sigara yüzünden tarifi imkansız vicdan azabı çekiyordum ve ardı ardına izlediğim dizi ile beynimi doldurmaya çalışıyordum.
Hala hamileliğime dair ne yapılmış bir tahlil, ne de çekilmiş bir ultrason , hiç bir resmi bir kanıt yoktu, ancak niyeyse ben pek emindim.
Biraz kilolu hamile kaldığımı söylemiştim. Tamam biraz kibar gibi geliyor kulağa, tam 82 kiloydum hamile kaldığım gün. Ve benim hamileliğim, belirtiler açısından jet hızıyla ilerledi(hamileliğim bile aceleci yarabbimm), bağırsak sorunum yüzünden karnım 6 aylık hamileymişim gibi büyüdü, daha ilk haftalarda kıyafet bulamaz, bulduklarımı da yakıştıramaz oldum! Hormonlarım da, evham bozukluğum da pik yaptı; hamilelik asabiliği, ilk randevuda yanımda Akbulutu da babayı istemeyecek boyuta kadar estirdi.Kariyerime uzun zaman önce verdiğim uzuun ara bile gözüme batar oldu olmadık anda..
Bu blogu yazmaya karar verişimin sebeplerinden biri de budur. Hamileliğim boyunca internette gezinirken, genellikle sağlıklı, genç, bebeği taşımakta sıkıntı yaşamayan, benim kadar karmaşık tıbbi geçmişe sahip olmayan, mutlu, güçlü ve umutlu annelerin bloglarını okudum.Herkesin mutluluğunu dolu dolu yaşadığı pek çok anı kaçırmıştım ben endişelenirken. "Tutunamayanlar"daki Selim!in hayatı kaçırması gibi, hani e iyisini ben yaşayacağım diye diye, hiç yaşamadığını farkeder bir gün ya. işte öyle ... Bu blogları okurken kendisini benim kadar yalnız hissedenler olursa diye ben de kendi deneyimlerimi aktarmaya karar verdim.
Tek isteğim bu bebeği sağlıklı, eli kolu, akli fikri yerinde bir şekilde dünyaya getirmek, 5. hafta bu sebeple "bana ne olursa olsun, mühim olan bu bebek" gardını aldığım haftadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder