6. Hafta - Ilk Randevu

15. Haziran 2011

İlk hamileliğimden deneyimliyim ya, süt içmeye başladım bu hafta. Süt, gebeliğime 5 ay daha eklemek suretiyle karnımı en az 6 aylık yapıyor. Akşam üzeri yediklerimle beraber, neredeyse doğruracak kıvama ulaşıyorum. Böyle bir elastikiyet yok, sanırım benim göbeğim hiç çatlamayacak.

Benzerlerimiz aksine kocaman göbeğim ve çok büyük korkularla girdiğimiz kapıdan, doktorumuzun sakinliği ile kafamız karışmış halde çıktık..

İlk uyarıları yaptı: uzanma, itme, çekme, kaldırma. İlk bilgileri verdi: 6. haftada kese oluşur, böylece dış gebelik olmadığına emin oluruz, kalp atışı da 7.-8. haftada duyulur ama biz 9. haftaki muayenede bakacağız. Eve ultrason aleti almaya kalkmak yok, hatta ultrasonu minimum kullanacağız. Kendisi koca bir ansiklopediyi biliyor biz bir fasikülünü (burada henüz bizi tanımadığından biraz haksızlık etti aslında birden fazla kaç fasiküle aşikarız biz) ilk yasakları koydu: fast food yasak(nasıl olur?), dışarıda et salata yemek yasak(nayıırrr), sakatat yasak(işkembe?kokoreç?kellepaça?ben haftada iki kere bunlarla beslenmezsem ölürüm??), şarküteri yasak (haftada dört kere de pastırma sosis salam, sucuk yemem lazım ama benim??), kahve yasak(günde 20 tane içiyordum ama ben?), asitli içecekler yasak ( ee ne içeceğim?) Çok bilen ebeveynler olarak bu fasikülü iyi biliyorduk ama, öğretmen sertliğinde suratıma beyan edilince birden elim ayağıma karıştı, idrak ettiim, hayattan aldığım tüm keyiflerin yasak olduğuna:(

Sigara konusunda çıldırmak üzereydim. Günde 5 e düştü bu hafta. Onu da tamamen içmiyorum ama muazzam bir vicdan azabının pençesindeyim. Soracak oldum, çok sert tepki verdi: "burada karşıma bebek için oturmuş bir bayan ile bu mevzuyu konuşmam" dedi. Saklanacak yer bulamadım karşısında o an.

Çıktığımızda moralim bozuktu. Belki mevcut deneyimi ile, bunun ilerlemeyecek bir gebelik olduğunu görmüştü de, telaffuz edememişti, o yüzden bize heyecan/umut verir şekilde davranmamıştı. Akbulut'un tüm itirazına rağmen böyle düşünüyordum.

Daha sonra o hafta içinde hasta olan babasını kaybettiğini öğrenecek ve o muayenede belki o yüzden o kadar sakin, yorgun, sıkıntılı, üzgün, mesafeli olduğunu anlayacak,  o kadar büyük bir acı içindeyken bile profesyonelce işine devam edebilmesini takdirle karşılayacaktık.

İlk randevuda uğradığım ikinci önemli bozgun; Clexane denilen kan pıhtılaşmasını geciktirici iğneye mahkum edilmemdi. Ben, Kahraman Bey'den önce, hamileliğimden bir yıl evvel kontrole gittiğim ve çok memnun kaldığım tonton Profesör amcadan, sırf "hamile kaldığında da ufak doz 0,2 0,4 iğne ile kanını sulandıracağım" dedi diye kaçmamış mıydım:( Korkunun ecele faydası yokmuş. Aslında mtfhr bozuklukları benimki gibi tek alelse, gerek duyulmuyor bu iğneye, bildiğimden itiraz edecek olduğumda, "biz bu iğneyi yapalım, yapmayıp da 17., 20. haftada bebeği kaybedersek, niye yapmamıştık demeyelim" deyince, elim kolum bağladı. Çaresiz razı oldum, kabullendim iğneyi, odur budur göbekten yapılan bu iğne kah elma, kah erik büyüklüğünde irili ufaklı morluklarla şok ediyor görenleri. Bir de bu iğneye, insülin iğnesiymişcesine muamele yapılıyor camiada, o gün bugündür her gün aynı saatlerde iğne yaptıracak mekan, hemşire derdine düşüyorum. "Bu iğneyi kendiniz de yapabilirsiniz aslında" ısrarlarından bıktım. Zira, o uzunlukta bir iğneyi göbeğime sokmayı başaramıyorum.. İğneyi en sıkıntısızca yaptırabildiğim yer Göcek, Hem aile hekimimiz, hem de Aile sağlığı hemşiremiz, bir gün bile "kendin de yapabilirsin" cümlesini sarf etmediler, allaha şükür. Bir de ablacığım., beraberce İzmir'de olduğumuz bir dönem boyunca, tek morluk yaratmadan 15 gün boyunca yaptı iğnemi, mesleki becerisine hep hayrandım zaten.